Bij mijn opa en oma stond altijd een poppenhuis. Altijd speelde ik er mee. Naar mijn idee was hij altijd heel groot. Bijna reusachtig. Laatst kregen we hem van mijn opa en oma en nu staat hij bij ons thuis. Hij was ineens niet meer zo groot als ik altijd dacht. Eerlijk gezegd viel het me behoorlijk tegen toen ik zag hoe klein die was.
Ik ging hem eens goed bekijken en zag toen wel ineens hoe mooi die eigenlijk is. Al mijn herinneringen aan het huis zitten in de muren gedrukt. Waar ik vond dat er wel een kleurtje op de muur mocht, is er met pen op getekend. En daar waar het hekje in de weg zat is het gesloopt. Het is een huis vol herinneringen. . Herinneringen aan hoe mijn opa zo sterk als die was helemaal alleen het grote poppenhuis van zolder haalden. Herinneringen aan hoe ik alle meubel stukken eerst aan oma liet zien voordat ik ze er in zetten. Herinneringen aan de pannenkoeken die ik kreeg en daarna met opa naar de kinderboerderij ging en zo voor heel even geen aandacht gaf aan het huis. De herinnering die ik heb na een vermoeide dag van spelen rennen en plezier maken weer thuis te komen. Een kusje geef aan oma en weer blij ben om thuis te zijn. Thuis te zijn en thuis te zijn in mijn poppenhuis. Mijn eigen poppenhuis, het poppenhuis vol herinneringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten